Po kilkunastu minutach włóczenia się po mieście, dotarł wreszcie do przyciągającego niczym magnes miejsca. Głośna muzyka, którą było słychać już z dala, skłaniała aby przekroczyć próg tego lokalu choćby z czystej ciekawości. Tak też dotarła ta niska, jasna postać, która jak się zdawało w ogóle tu nie pasowała.
Rozejrzała się po lokalu w celu rozeznania w pomieszczeniu wyglądając teraz jak policjant węszący trop poszukiwanego. Zaraz ruszył przez sam środek parkietu na moment gubiąc się w tłumie w ostateczności docierając pod bar i siadając przy nim, niedaleko zamyślonego, spojrzał na mężczyznę z ukosa. Uśmiechając się pod nosem zamówił dwa kieliszki absyntu, by jeden z nich zaraz podsunąć w stronę nieznajomego. - Spragniony? - Zapytał swoim spokojnym, chłodnym w odległej nucie, tonem, przeszywając Go spojrzeniem delikatnie mieniących się szkarłatem, oczu.

Prześliznął wzrokiem po twarzy nieznajomego unosząc lekko swoje cienkie, równe brwi które były dosyć specyficzne. Podsunął kieliszek absyntu jeszcze bliżej bruneta - Czy musi być okazja, by postawić dobry alkohol komuś, kto niewątpliwie wpada w oko? - Zapytał z nieco tajemniczym uśmiechem unosząc kieliszek i przyglądając się z udawanym znudzeniem znajdującej w niej cieczy - Wyróżniasz się. Nie boisz się zostać zauważonym?

Blondyn uśmiechnął się tajemniczo a z jego ust wydostał się cichy, nieco kpiący śmiech w którym czuć było także niedowierzanie. - Niektórzy tylko czekają, aż ktoś zacznie się wyróżniać - Odpowiedział w równie tajemniczy sposób w jaki się uśmiechnął i skłonił dość mocno głową w Jego kierunku ukazując tym samym swoje zaangażowanie - Masa... - Pochwycił kieliszek w szczupłe, pozornie niewielkie palce. "Koreańczyk..." - pomyślał przez chwilę pozostając w skąpanej zamyśleniami ciszy - Wypijmy więc za Twoją karierę muzyczną w naszym kraju! - Podłapał, widząc u Niego gitarę.

Efekt niezamierzony... To naturalne włosy. Nie jestem czysto krwistym Japończykiem - Powiedział z uśmiechem i także unosząc swój kieliszek wzniósł go do góry w toaście. Powolnymi łykami zaczął pić ze swojego kieliszka, przypatrując się w zieloną, miłą dla oka ciecz. Skinął dłonią na kelnera, który nalał mężczyźnie jeszcze trochę absyntu, lustrując go kątem oka. Weźmie, czy też nie?

Raczej bardzo mało we mnie Azjaty, moja siostra na przykład była czystą europejką. - Wyjaśnił lekko wzruszając przy tym ramionami - Musisz mi po prostu uwierzyć na słowo. - Mówiąc to upił łyk z kieliszka i obejrzał go pod światłem jakby sprawdzając czy nie jest brudny - Nie pijesz...? Chyba nie będziesz kręcił nosem, Yong Hwa? - Zapytał z nieco szelmowskim, choć stonowanym uśmiechem dopijając alkohol do końca. - Czym się zajmuję... Komponuję. Jestem cichym artystą.

Powiedzmy, że utwory, które tworzę, tworzę do szuflady... Raczej nie ujrzały one światła dziennego... - Powiedział z nikłym uśmiechem majaczącym gdzieś w kącikach jego pełnych warg - Nie wiem, czy nazwanie mnie aktorem z "groteskowego teatru" jest pochlebstwem, czy obrazą, jednak wiedz, że nie jest to zabieg zamierzony... - Zmrużył lekko oczy przyglądając się natarczywie Jego twarzy - Dawno nie widziałem osoby o tak łagodnych rysach, jak Twoje. Jesteś jak dobra książka, mój Drogi, książka, którą pochłania się z chęcią z powodu okładki.

Mówię o miękkości twarzy. łagodnych rysach. Nie ma w Tobie ostrości którą posiadają niektórzy ludzie... - Wytłumaczył swoje słowa, lekko nad nimi zamyślony - Teraz nie mam ich przy sobie. Ale jeśli pozwolisz, kiedyś ci je przedstawię w moim domu. Zagram najlepszy z nich specjalnie dla ciebie... - Powiedział przekręcając kieliszek tak, że znajdująca się w nim ciecz zatoczyła kilkakrotnie koło. - Uważasz, że ja jestem interesujący? A czy spoglądałeś sam na siebie, Yonghwa? Powiedz mi... Po co ci gitara?